...albo zamknij okno wyszukiwania wciskając [Esc]
Gabinet osobliwości „Azymut. Ostatnie podmuchy zimy”, Jean-Baptiste Andréae, Wilfrid Lupano
Walka o siebie „Dni, których nie znamy”, Timothe Le Boucher
Mocno pokręcone „Trylogia Nikipola”, Enki Bilal
Marv się wkurzył „Sin City: Trudne pożegnanie”, Frank Miller
VOX POPULI czyli
komentarze
„Dni, których nie znamy”
bert, 21.06.2022
„Dni, których nie znamy”
Nuk, 19.06.2022
„Komeda. Osobiste życie jazzu”
bert, 09.01.2021
„Komeda. Osobiste życie jazzu”
Dum, 08.01.2021
„Niezwyciężony”
Darek, 01.01.2021
„Niezwyciężony”
bert, 27.12.2020
„Niezwyciężony”
Rafał M., 27.12.2020
„Niezwyciężony”
bert, 26.12.2020
„Niezwyciężony”
Darek, 26.12.2020
„Końca nie widać... końca nie widać...”
Tam... jest kosmos. Za tym sufitem. I tam, w kosmosie, na dalekiej planecie, Vuko 'Nitj'sefni' Drakkainen wchodzi na pokład lodowego okrętu. Okręt nie jest... normalny. Jego stwórca oraz miejsce, do którego statek płynie, najwyraźniej też nie. Mimo tego tuż za sobą słyszy tupot nóg przyjaciół. Nie zamierzają go opuścić. Nie tym razem...
„Góralska nuta”
Stary Ryś siedział na ganku, popijał napar z lipy i wypatrywał wiosny. Tak i wypatrzył - ale nie to, czego szukał. W dole polany ukazał się zgarbiony człek. Ryś, mimo podeszłego wieku, rozpoznał go bezbłędnie nawet z takiej odległości. Zdecydowanie wolałby wiosnę...
„A nad nim szumiał gaj”
Drugi tom przygód Aleksa i Alicji to książka diametralnie różna od części pierwszej. Rok temu Piekara zaserwował nam mroczną historię, której bohater w tajemniczy sposób, na skutek przypadkowego (?) spotkania z nastoletnią nieznajomą ulega niewytłumaczalnej metamorfozie. Zakompleksiony, pogrążony w depresji nieudacznik przeistacza się w sławnego i bogatego scenarzystę. Niestety, wszystko ma swoją cenę...
„Najdłuższa podróż”
"Spróbuj chociaż raz north-westowe przejście zdobyć ~ Znajdź miejsca gdzie zimował Franklin u Beauforta Wrót ~ Wykuj własny szlak przez kraj dziki i surowy ~ Przejdź drogą Północ-Zachód poza lód..."*...
„Robimy rewolucję”
Paul Proteus wiódł spokojny, kierowniczy żywot na lepszym brzegu rzeki Irokez. I byłoby tak pewnie do końca dni jego na ziemskim padole, gdyby miał klapy na oczach, mózg znieczulony dobrobytem, parcie na władzę i potrzeby ograniczające się do konsumpcji. Nie miał. I właśnie dlatego, między innymi, musiało stać się to, co się stało...
„Albowiem jesteśmy jeno mięsem...”
Isserley lubiła swoją pracę. Codziennie rano wsiadała do samochodu, sprawdzała dekolt sukienki (musiał być odpowiednio głęboki) i wyruszała na łowy. Prędzej czy później musiała spotkać jakieś samotne zwierzę wędrujące poboczem. Doświadczonym okiem taksowała potencjalną ofiarę - koniecznie dobrze zbudowanego samca - i gościnnie otwierała drzwi. Niejeden wodsel dał się na to nabrać...
„Pierwszy wymiar”
W Nowej Harmonii, niewielkiej wspólnocie ludzi żyjących poza Rozległą Siecią, ciemne chmury przesłoniły niebo i zaczął padać śnieg. Waliło z nieba niczym z rozprutej pierzyny. Cholera! Znów zima w wakacje? - pomyślałem niechętnie, sięgając po schłodzoną wodę mineralną. Za oknem termometr pokazywał 30 stopni. W cieniu...
„Opowieść wigilijna”
Włodek Chrzanowski nie czuł nastroju świątecznego. Poniekąd trudno mu się dziwić: ziąb jak cholera, śniegu prawie po pas, a nieugięta żona wygania do komórki po prezenty dla dzieciaków. Coroczny wigilijny rytuał, z obowiązkowym przebieraniem się w tego czerwonego pajaca zupełnie go nie bawił. Jak sądził, jego dzieci już dawno przestały wierzyć w Świętego Mikołaja. Na szczęście w komórce schował nie tylko strój, ale również rozgrzewacz na czarną godzinę. Biadolił nad swoim losem i pociągał łyskacza z butelki, kiedy naraz usłyszał wycie. Właśnie wybiła ostatnia godzina jego pijackiego żywota...
„Kosa destruchthul”
Nazywam się Kamil 'Kosa' Stochard. Pracuję w ABW. Kiedyś termin "pogromca potworów" kojarzył mi się jedynie z tandetnymi filmami klasy B i fantastyką, do której lubiłem zerknąć od czasu do czasu. No, sami powiedzcie: gdzie jeszcze spotkacie uzbrojonych po zęby gamoni, którzy uganiają się za demonami czy inną piekielną swołoczą? Jeszcze kilka dni temu okropnie mnie to śmieszyło. Przestało...
„Ostatni sprawiedliwy”
Zapadał zmierzch. Robert Neville, jak co wieczór, zamykał się w swoim domu. Kolejno oglądał okna, sprawdzając, czy któraś z desek nie odpada. Naszyjniki z czosnku wisiały, jak należy, ale i to sprawdził. Zaryglował drzwi. W salonie puścił Beethovena i sięgnął po szklankę z alkoholem. Taaak. Na zewnątrz zaszło słońce. Wtedy zaatakowali...
ROZMOWY
Artur Baniewicz
Maja Lidia Kossakowska
Wawrzyniec Podrzucki
Andrzej Ziemiański
ŚWIEŻUCHY
Z NOTESIKA